Door: Ujendre Ramautarsing
“Wat vind je belangrijker, het resultaat of procesverbetering?” Het is een vraag die in sollicitatiegesprekken regelmatig ter sprake komt.
Het is nu ongeveer een jaar geleden dat ik besloot om trainer te worden van het voetbalteam van mijn zoon, toen acht jaar oud. De uitgangspunten waren helder; de kinderen met plezier laten voetballen, een omgeving creëren waarin fouten gemaakt mochten worden, de spelers uitdagen en ook uit de comfort zone halen zodat ze zich goed blijven ontwikkelen. Zowel als spelers individueel als in teamverband. Na een tijdje hebben we een roulatiesysteem ingevoerd waarin spelers afwisselend in de verdediging, in de aanval of op het middenveld staan.
Het heeft me verrast hoe ouders hierop reageerden. Hun kind was immers duidelijk een spits, of een ander kind duidelijk een verdediger die als aanvaller niks klaar zou spelen. Nee, dit was een slecht plan dat ten koste zou gaan van het resultaat en zo zouden we nooit kampioen kunnen worden. Daarnaast zijn er heel wat ouders die continu roepen wat zoonlief moet gaan doen omdat ze er kennelijk niet op vertrouwen dat hij zelf een goede keuze kan maken.
Kampioen worden is nooit mijn doelstelling geweest, maar ik moet toegeven dat we er zowel in de najaars- als de voorjaarscompetitie heel dichtbij waren. Bijna alle wedstrijden heb ik genoten van de inzet, strijdlust, passie, acties en samenspel van de spelers en het team. Ik heb voetbal gezien van een niveau dat ik vooraf niet voor mogelijk had gehouden en waar vaak met ver- en bewondering naar is gekeken en over gesproken.
Maar een punt van wrijving bij sommige ouders blijft; wat nou als we meer voor het resultaat waren gegaan? Als we minder hadden gerouleerd, waren we dan kampioen geworden?
Ik spreek regelmatig supply chain managers voor wie het resultaat heilig is en waar al het overige ondergeschikt aan is. Anderzijds zijn er ook veel managers die vanuit een proces- of mensbenadering werken en teams daardoor laten excelleren.
Toch lijken veel supply chain managers ook op de ouders die ik beschreef. Ook supply chain managers die dat in eerste instantie niet zo zien. Kritische zelfreflectie kan echter nooit kwaad. Zeker als het gaat om het werven van nieuwe medewerkers.
Als een bedrijf een vacature heeft, bijvoorbeeld voor een planner, wordt er alsof het een automatisme is, gevraagd naar ervaring van mensen die een zelfde rol al minimaal 2-3 jaar hebben gedaan. Het gevolg is dat we mensen aannemen die we te weinig uitdagen, en tegelijkertijd veel talent, vers van de opleiding niet de kans geven om zich te ontwikkelen binnen de supply chain. Daardoor gaat veel talent voor de supply chain verloren.
Wat mij betreft ziet een supply chain manager zijn werkterrein ook meer als een speeltuin. Laat plezier, persoonlijke ontwikkeling, uitdaging en ondersteuning leidend zijn. Geef talent, zoals net afgestudeerden, een kans en creëer de randvoorwaarden om te presteren en je zult positief verrast zijn over het resultaat dat al snel volgt.
Klik hier om meer interessante artikelen te lezen.